watisseksuelehervorming?

wat is seksuele hervorming?De heersende mening over ‘seksuele hervorming’ luidt: Seksuele hervorming, dat is iets van vroeger. De NVSH heeft ooit goed werk gedaan. Maar die tijd is voorbij. De taken van de NVSH uit de jaren vijftig en zestig zijn overgenomen door professionele organisaties, overheid of vrije markt.

De volgende punten worden genoemd om aan te tonen dat de seksuele hervorming (de NVSH) niet meer nodig is:

  • De Rutgersstichting nam de consultatiebureaus en de voorlichting aan de jeugd over
  • Huisartsen schrijven de pil voor
  • Condooms zijn overal te koop en voldoen aan Europese kwaliteitsnormen
  • Voor abortus zijn er aparte klinieken met een landelijke overkoepelende organisatie
  • De voorlichting over en hulp bij geslachtsziekten is door de overheid georganiseerd in klinieken en GGD’s, terwijl voorlichting en campagnes door de gesubsidieerde Stichting SoaAids Nederland en andere organisaties wordt uitgevoerd
  • Hulp bij seksuele problemen wordt gegeven door huisartsen, psychologen en gespecialiseerde professionele seksuologen
  • Bibliotheek en wetenschappelijk onderzoek werden ondergebracht in het Nisso, dat nu samen met de voormalige Rutgers Stichting de de RutgersNisso Groep vormt en als ‘expert in seksualiteit’ samenwerkt met andere professionele organisaties, de overheid, en internationale instellingen zoals de International Planned Parenthood Federation
  • Voorlichtingsboeken voor het verbeteren van het liefdesleven zijn overal te koop
  • Porno is overvloedig aanwezig in tijdschriften, en op video en internet
  • Op de televisie wordt reclame gemaakt door sekslijnen
  • Masturbatie is algemeen geaccepteerd en gewoon
  • Uitgebreide seks-scènes zijn standaard onderdeel van populaire films boven 12 jaar
  • Het bordeelverbod is opgeheven
  • Parenclubs bloeien
  • Er zijn aparte belangenverenigingen voor smtravestiehomo’s, lesbo’s, bi’s, en zelfs pedo’s

Kortom, de seksuele revolutie is voltooid, individuen vullen zelf hun seksuele leven in. In Nederland kan alles en mag alles. Het enige waar de grens getrokken wordt is het seksueel misbruik van kinderen en seksueel geweld tegen vrouwen. Het is logisch en goed dat die grens getrokken wordt. Juist door de toegenomen vrijheid ontstond grensoverschrijdend gedrag dat niet getolereerd mag worden. Maar verder is alles vrij, de wensen van de NVSH zijn vervuld, de zedenwet is opgeheven, iedereen doet gewoon privé zijn eigen ding, en daarmee is de seksualiteit ook maatschappelijk volkomen irrelevant geworden.
De NVSH kan zichzelf dus net zo goed opheffen. Ze heeft geen draagvlak meer in de samenleving. Ze heeft niets meer te bieden dat niet door anderen beter wordt gedaan. Het aantal leden is gestaag gedaald. De enige functie die de club nog schijnt te hebben, is het bieden van ‘activiteiten’, waarmee bedoeld wordt dat men in besloten kring de gelegenheid biedt tot (erotische) massage, naaktzwemmen, parenavonden, hier en daar ook sm en exhibitionisme. Nogmaals, dit zijn allemaal geaccepteerde en getolereerde seksuele gedragingen in de privésfeer. Met dit soort ‘activiteiten’ wordt nog enige aantrekkingskracht op de buitenwereld uitgeoefend. Helaas zijn het in meerderheid lichtelijk of soms zwaar verknipte alleen gaande mannen die er zich toe aangetrokken voelen. Een treurig, stoffig en amateuristisch geheeltje, mijlenver verwijderd van de grote en strijdbare vereniging van kwalitatief hoogwaardige mensen met een duidelijke maatschappelijke missie, die de NVSH dertig jaar geleden was. De seksuele revolutie is voorbij en achterhaald. De problemen waar de samenleving op seksueel gebied mee kampt zijn seksueel misbruik en geweld. Die zijn zowel veroorzaakt als zichtbaar geworden door de zogenaamde seksuele bevrijding. Het zijn de feministische vrouwen die ons daar sinds de jaren 80 op wijzen. De NVSH heeft daar zelf verder niets mee gedaan. De oude libertijnen van de NVSH negeerden of verwierpen het onderzoek naar incest en kindermisbruik en bleven pleiten voor bevrijding van de lust, alsof die niet al lang bevrijd was, uitgebroken zelfs. Door de pedofielen zelfs na Dutroux nog te verdedigen, manoeuvreerden ze de NVSH naar de zijlijn en de verdomhoek, het sterfbed. Want dat de NVSH uitgeteld is en op sterven na dood, daar twijfelt niemand aan. Het is eigenlijk niet eens de moeite waard om er nog woorden aan vuil te maken. Eigenlijk had de NVSH zich vijftien jaar geleden al kunnen opheffen. Dat had geen enkel verschil gemaakt.

heersende meningTot zover de heersende mening. Hij wordt gedragen door alle functionarissen bij instanties die iets met seksualiteit te maken hebben, de zogenaamde ‘opinion leaders’. Anderen daaromheen, zoals seksuologen, artsen, leraren, journalisten, delen die heersende mening of nemen hem over en dragen hem uit.
Valt tegen het bovenstaande iets in te brengen? Niet tegen het feit dat de NVSH niet meer meetelt – sterker nog, gemeden wordt – in de wereld van professionele seksuele hulp, voorlichting, opinievorming, subsidieverlening, en politieke besluitvorming, in het algemeen dus niet meetelt onder fatsoenlijke en zichzelf respecterende burgers, die op dit gebied de dienst uitmaken. Het is overigens niet waar dat de NVSH helemaal geen maatschappelijke functie meer zou hebben, en dat het niets zou hebben uitgemaakt als deze club zich 15 jaar geleden zou hebben opgeheven. Bij de vermelding van ‘activiteiten’ is weggelaten dat de NVSH al die jaren een hulptelefoon heeft gerund, en dat nog steeds doet (070-3469709). Per jaar komen daar serieuze vragen van serieuze mensen die de informatie of het advies dat ze vragen nergens anders kunnen krijgen.  Maar dat is een detail. Laten we teruggaan naar de hoofdvraag: ‘Hoe staat het met de seksuele hervorming?’

Maatschappelijk proces

Ik zou dan willen beginnen met een onderscheid te maken tussen ‘seksuele hervorming’ en ‘NVSH’. Die worden in het gegeven antwoord van de tegenstander door elkaar gehaald, terwijl het toch wel belangrijk is om ze uit elkaar te houden. Seksuele hervorming is een maatschappelijk proces, waarbij dus allerlei personen en organisaties, overheid en particulieren, betrokken zijn, voorstanders en tegenstanders. Politieke partijen, het bedrijfsleven, vakbonden, kerken, onderwijs en gezondheidszorg, stichtingen en verenigingen, dragen zo’n maatschappelijk proces en bepalen tot hoever het gaat. Een van die verenigingen, de meest prominente omdat die ‘seksuele hervorming’ in de naam heeft staan, was en is de NVSH.

Waarom was de NVSH veertig jaar geleden relatief groot?

wat is seksuele hervorming?Omdat er toen in de hele samenleving een verlangen bestond naar verandering, modernisering. Dat verlangen paste bij de sfeer van wederopbouw en modernisering van na de oorlog. Mensen werden lid van de NVSH om betrouwbare anticonceptie te verkrijgen, maar ook om aspecten van seksueel gedrag te veranderen, zoals geremdheid, schaamte, schuldgevoelens, onwetendheid, jaloezie, rolpatronen, enzovoort. Er waren veel mensen die deze veranderingen voorstonden, in alle regionen van de samenleving, en de meesten waren geen lid van de NVSH. Er waren ook steeds tegenstanders, in alle regionen van de samenleving, ook binnen de NVSH. Zij hadden een remmende invloed op de hervormingstendenzen.
De NVSH was/is dus als leverancier van goederen en diensten een van de factoren van verandering, maar kan ook heel goed gezien worden als een soort platform of barometer van de seksuele hervorming. Op dit moment is de NVSH zo klein, omdat de markt door anderen is overgenomen, en ook doordat het verlangen naar seksuele hervorming in de samenleving zeer gering is. De afkeer die de heersende mening nu van de NVSH heeft, kan gezien worden als een symptoom van tegenstand tegen (verdere) seksuele hervorming. De heersende mening ziet die verdere seksuele hervorming helemaal niet. “Wat moet er nu nog ‘hervormd’ worden?” vraagt zij rethorisch en smalend.

NVSH is nog steeds nodig wat is seksuele hervorming

Maar het werk dat de NVSH vroeger deed is natuurlijk nog steeds nodig, en, zoals gezegd, overgenomen door de genoemde professionelen. Die nemen het woord ‘seksuele hervorming’ niet meer in de mond. In plaats daarvan is nu het sleutelwoord ‘seksuele gezondheid’. Daaruit spreekt een heel andere benadering.
De NVSH was dus een bedrijf met leden. Logisch dat die leden, of liever gezegd het kader, het bestuur, het personeel (artsen en medewerkers), over allerlei seksuele zaken praatten en schreven. Maar men moet goed begrijpen dat daarbij de heersende moraal de grenzen aangaf. Het is dus een misverstand te denken dat de NVSH uit radicale seksuele hervormers bestond, die voorop liepen. Enkelen waren zo, maar de meerderheid niet. Wat wij de seksuele revolutie (van 1967-1970) noemen was een maatschappelijk gebeuren op het hoogtepunt van een ontwikkeling die door velen gewenst werd. De NVSH was daarbij een soort platform, een plaats waar de ideeën tot uitdrukking en uitvoering konden komen, een barometer ook, die de buitendruk zichtbaar maakte. We kunnen dus stellen dat er sinds een paar honderd jaar in de moderne wereld sprake is van wat men ‘seksuele hervorming’ kan noemen. Op elk aspect van het seksuele systeem zijn gedeeltelijk veranderingen aangebracht:

  • De gezondheidszorg verminderde de kindersterfte
  • De wens om het kindertal te beperken groeide
  • De acceptatie van anticonceptie nam toe
  • De vrouwenemancipatie kreeg groeiende steun
  • Er ontstond een vrijere seksuele moraal
  • De wetenschappelijke kennis op seksueel gebied verbeterde
  • De voorlichting aan de jeugd werd ter hand genomen
  • De acceptatie van niet-reproductieve seks groeide
  • De publieke discussie over seksueel gedrag kreeg een stimulans
  • Kunst en literatuur beeldden het seksuele steeds indringender uit

Tegen de seksuele hervorming ontstonden echter ook telkens reacties, die gezien kunnen worden als een herstelbeweging van het seksuele systeem zelf. Op het niveau van de politiek uitte zich dat in zedenwetgeving en het benadrukken van het traditionele gezin. De kerk, het nationalisme en het kapitalisme vormden telkens opnieuw conservatieve stromingen, die echter nooit de klok helemaal terug konden zetten. Het conflict tussen vooruitgang en behoudendheid deed zich ook voor binnen organisaties zoals kerken, politieke partijen, maatschappelijke instellingen, (waaronder ook de NVSH zelf) waar sommigen progressiever waren dan anderen. En ook binnen individuen werd het conflict gevoeld, zodat angst en schuldgevoelens het eigen seksuele gedrag konden afkeuren en de aanpassing naar buiten het kon winnen van het verlangen naar emancipatie. Er blijft dus nog veel te doen op het gebied van de seksuele hervorming:

  • De mens heeft de reproductie (voortplanting)nog lang niet in eigen hand genomen. Het onderzoek van embryo’s ligt aan banden, ook al gaat het daarbij ogenschijnlijk alleen om het vinden van oorzaken van ernstige ziekten
  • De gelijkheid van de geslachten is nog een verre wensdroom
  • Van vrije liefde is absoluut nog geen sprake. Jongeren hebben een langere adolescentie dan ooit tevoren, maar ze gebruiken die om monogame relaties aan te gaan op zoek naar een huwelijkspartner in het kader van een kinderwens
  • Het gezin en de familie vormen nog steeds de hoeksteen van de samenleving. Daarmee zijn ook tal van sociale condities in principe nog hetzelfde als tienduizend jaar of langer geleden

Uit het bovenstaande mag worden geconcludeerd dat de maatschappelijke betekenis van seksuele hervorming groot is. Helaas wordt dit door de heersende mening ontkend.

Dik Brummel

Meer weten over de NVSH?
Wat wil de NVSH? 
Geschiedenis van de NVSH