homofilie
Homoio is het Griekse woord voor ‘gelijk’. Homofilie is dus het liefhebben van iemand van hetzelfde geslacht. Sommigen spreken liever van homoseksualiteit dan van ‘homofilie’, omdat het gaat om seksuele of erotische aantrekking en gedrag.
Homofilie lijkt dan een versluierend begrip, alsof het daarbij vooral gaat om alleen de gevoelens of het ‘geestelijke’ contact. Het is begrijpelijk dat toen homoseksuele contacten streng bestraft werden, ze in het geheim moesten plaatsvinden en met veel schuldgevoelens gepaard gingen. In de eerste helft van de twintigste eeuw werd homoseksualiteit wel nog steeds als een misdaad gezien (vooral als er een jongere bij betrokken was), maar ook steeds meer als een stoornis of een bepaalde neiging of voorkeur. De acceptatie werd daardoor wel groter. Als iemand alleen maar een neiging had, kon hij er niets aan doen dat hij zo was. En een neiging betekende nog niet dat die ook in praktijk gebracht zou worden. Dit laatste argument werd veel door kerkelijke vertegenwoordigers gebruikt.
Acceptatie van homofilie
In de tweede helft van de twintigste eeuw kwam er steeds meer homoseksualiteit in het openbaar, door literatuur, bijvoorbeeld de boeken van Gerard Reve, of door een vereniging als het COC. Na 1975 ontstond een beweging voor gelijke rechten van homoseksuelen, die uitmondde in een wettelijk verbod op discriminatie en het recht om te trouwen en kinderen te adopteren. De homo is nu officieel een volwaardig burger.
Homo en lesbo
Het woord ‘homo’ slaat vooral op mannen (waarschijnlijk denkt men aan het Latijnse woord homo, dat mens of man betekent), terwijl voor vrouwen het woord ‘lesbo’ gebruikelijk is. Lesbo is afgeleid van ‘Lesbos’, het Griekse eiland waar in de oudheid de Griekse dichteres Sappho met andere vrouwen een gemeenschap zou hebben gevormd. Zowel homo als lesbo worden ook als scheldwoorden gebruikt. In een omgeving die vooral hetero is en dat ook uitdrukt in films, liedjes, onderwijsteksten en dagelijkse gesprekken, is het voor jongeren met homoseksuele gevoelens niet makkelijk. Ze willen graag normaal zijn en twijfelen vaak aan zichzelf. Ook nu de homoseksualiteit geaccepteerd is, hebben ze toch behoefte aan extra steun of hulp. Daarvoor zijn dan ook organisaties in het leven geroepen, zoals de Schorer Stichting.
Biseksueel
Er zijn ook mensen die zichzelf als biseksueel beschouwen. Bi komt van ’twee’. Zulke mensen vinden de tweedeling tussen ‘homo’ en ‘hetero’ niet bevredigend en willen de mogelijkheden bevorderen om zowel mannelijke als vrouwelijke partners lief te hebben. Hoewel dit een ideaal van de seksuele hervorming genoemd zou kunnen worden, is het clubje van biseksuelen (het woord ‘bifiel’ wordt bijna nooit gebruikt) heel klein.