Hoejeopdewereldbentgekomen

hoe je op de wereld bent gekomenTerwijl jij in de baarmoeder groeide, werd de buik van je moeder steeds dikker. Iedereen kon zien dat zij zwanger was. Toen je zes maanden oud was kon ze je al voelen schoppen. Hoe groter jij werd, hoe dikker haar buik en op het laatst was het wel erg zwaar voor haar. Ze kreeg last van haar rug en kon niet meer gemakkelijk zitten of goed lopen. Toen je ongeveer 9 maanden was, moest je eruit. Je was zo groot geworden, vooral je hoofd, dat je niet meer in de veilige en warme baarmoeder kon blijven. Als je nog groter was geworden had je er niet meer uit gekund.

Bevalling

Toen kwam het moment steeds dichterbij dat je geboren moest worden: de bevalling. Je moeder was al op de bevalling voorbereid, omdat zij onder controle was bij de dokter. De dokter had voorspeld wanneer jij ongeveer geboren zou worden. Je moeder had een afspraak met het ziekenhuis of met een verloskundige (als ze de bevalling thuis deed). Ze kreeg ook hulp van je vader of haar moeder of iemand anders die bij de bevalling aanwezig was. Toen je moeder weeën kreeg, de typische aanvallen van pijn die voorafgaan aan de geboorte van een baby, ging ze naar het ziekenhuis of – als ze thuis de bevalling deed – liet ze de dokter of vroedvrouw komen. De bevalling duurt meestal tot enkele uren nadat de eerste weeën optreden. Al die tijd had je moeder veel pijn. Ze had zich misschien wel op de bevalling voorbereid, met ademhalingsoefeningen en zwangerschapsgymnastiek, maar de pijn bleef toch heftig. Misschien wilde ze die pijn expres verdragen, misschien nam ze een verdoving. Stap voor stap schoof je met je hoofd naar beneden uit de baarmoeder naar buiten. Het hele geboortekanaal moest natuurlijk groter worden. De mond van de baarmoeder moest helemaal open, de hele vagina moest uitzetten en de opening van de vagina moest voldoende groot worden (of uitscheuren) om je door te laten. Het deed het meeste pijn toen je hoofd er bijna uit kwam.

Geborengeboren

Toen je hoofd er eenmaal uit was, was het ergste voorbij. De navelstreng werd doorgeknipt en afgebonden. Door die navelstreng had je negen maanden lang voeding en zuurstof gekregen. Daar was je moeder ook behoorlijk door verzwakt. Nu moest je zelf ademen en dat deed je schreeuwend. Ze legden je in de armen van je moeder. Ze was blij en opgelucht dat de bevalling voorbij was en ze hoopte dat jou niets mankeerde. Je was geboren!

Artikel in andere taal lezen?

Engels

Duits

Frans

Spaans