seksisnietleukmeer
Mijn vrouw en ik zijn bijna 20 jaar getrouwd en voor mij vooral, denk ik, is de seks tegenwoordig niet leuk meer. Mijn vrouw vindt eens in de 2 à 3 weken al genoeg en ik niet. Ik wil meer. Vingeren of likken wil ze niet meer en ze zegt dat dat pijn doet. Oraal bij mij vindt ze niet (meer) fijn en dat is al in 10 jaar niet meer gebeurd. Voorspel is dus zeer beperkt want ze wordt niet of nauwelijks nat, voor mij is dat ook niet vertrouwenwekkend, en als ik zeg hoe ik haar dan kan stimuleren dan werkt dat niet volgens haar. We doen maar twee standjes, vrouw onder en vrouw boven en meer variatie zit er niet in. Ik heb daar juist wel behoefte aan voor mijn beleving en om het leuk te maken en te houden. Voorlopig heb ik mij maar in mijn lot geschikt, maar ik voel mij steeds ongelukkiger. Wij zijn heel gek op elkaar en voor de rest is alles perfect in orde, maar dat ene nou net niet. Volgens mij ziet mijn vrouw het niet als een probleem en ik dus wel. Als ik er ooit eens over begin dan wordt het gelijk pijnlijk en in de verwijtende sfeer getrokken. Ik heb ook al geprobeerd soms een maand niet te vrijen en dan dacht ik dat ze wel zou komen maar ze taalt er ook dan niet naar en dat maakt mij steeds sikkeneuriger. Ik ga dus compenseren door mijzelf te helpen en veel op internet te surfen en te kijken en te bellen, maar eigenlijk is dat het natuurlijk niet. Help mij en zeg mij wat te doen. Ik wil mijn huwelijk niet kwijt maar wel verbetering in mijn situatie, ook al is mijn angst levensgroot. Ik hoop dat U hier zeer voorzichtig mee omgaat want ik wil dit alleen in strikt vertrouwen behandeld zien. Wat kunnen jullie voor ‘ons’ doen?
Er is heel wat bedacht, onderzocht en geschreven over het geen zin hebben. Het staat als stoornis vermeld in het internationale handboek voor psychiaters, de farmaceutische industrie zoekt sinds een jaar of tien serieus naar een pil, de jongens van de kleine commercie verkopen al eeuwenlang druppeltjes en hulpmiddelen, en de tips en suggesties in handboeken voor echtparen gaan duizenden jaren terug.
Het is bepaald niet zo dat al die adviezen, hulpmiddelen, therapieën helemaal niets opleveren. Er zijn genoeg mensen die daar baat bij kunnen hebben. Soms is het probleem zelfs bijzonder eenvoudig te verhelpen. Mensen hebben vaak heel weinig kennis van zaken, geen ervaring met anderen, ze schamen zich, gaan het onderwerp liever uit de weg of willen hun huwelijkspartner noch kwetsen noch verliezen. En op de achtergrond spelen dan ook nog typisch vrouwelijke en mannelijke eigenschappen mee.
Neem jezelf bijvoorbeeld. Uit je brief krijgen wij de indruk dat je bij haar wel aandringt op meer en gevarieerder seks, maar echt uitzoeken wat er aan de hand is doe je niet. Je schrijft bijvoorbeeld helemaal niet hoe het vroeger was, wat de oorzaak of haar redenen zouden kunnen zijn en wat je hebt ondernomen om hierover kennis en inzicht te vergaren. Wij zijn dus om te beginnen geneigd je een paar boeken aan te bevelen, bijvoorbeeld Zin in vrijen…voor mannen (wat een man kan doen als hij zin heeft en zij niet) door Hannie van Rijsingen, of Omgaan met een seksueel probleem door Jacques van Lankveld. Je kunt zo’n boek met aandacht lezen (zonder dat je alles voor zoete koek hoeft aan te nemen) en na het lezen laten rondslingeren. Dat kan een aanleiding zijn om erover te praten. Dat praten gaat alleen goed als je geen verwachtingen hebt voor jezelf, maar echt geïnteresseerd bent in haar. Dus geen onrust, boosheid of verwijten van jouw kant. Misschien van tevoren masturberen, dan voel je je rustiger. Pas op dat je het niet voorstelt alsof zij een ‘psychisch probleem’ heeft. Er is altijd een reden voor of een oorzaak van gedrag. Er spelen sterke emoties bij zo’n confrontatie omdat geen zin hebben van de een als een afwijzing van de hele andere persoon wordt ervaren, terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn. Misschien komen er zaken boven tafel (verlangens, fantasieën) waarvan jullie van elkaar het bestaan nooit hebben vermoed.
Misschien zegt ze dat ze gewoon geen zin in seks heeft omdat ze er niks aan vindt, en dat ook absoluut niet als een probleem ziet, en dat ze er ook met niemand over wil praten. Dat hoeft jou niet meteen af te schrikken. Als je uitlegt dat het misschien een kwestie van hormonen is en dat de gynaecoloog haar zou kunnen helpen met een pleister, wil ze daar misschien toch wel over nadenken.
Maar als ze echt niets wil, dan houdt het wel zo’n beetje op. Dan moet je daar ook mee leven en de seksuele bevrediging op een andere manier vinden. Je doet dat ook al, maar dat vind je dan weer niet geweldig. Dat is echt zonde, je kunt er beter volop van genieten. Maar je zult waarschijnlijk zeggen dat je liever een levend en warm mens in je armen hebt. Ga daar dan naar op zoek of sta in ieder geval open voor een seksuele vriendschap. Die hoeft je huwelijk ook niet te bedreigen als je het goed aanpakt. Om dat te leren zijn er tegenwoordig ook een paar boeken, bijvoorbeeld Ik hou van twee mannen door Ageeth Venemans. Een man kan ook van twee vrouwen houden.