maatregelen

maatregelenNederlanders hebben het goed en willen dat graag zo houden. Onderwerpen als overconsumptie en overbevolking worden vermeden. Voor maatregelen tegen de overbevolking is geen maatschappelijk draagvlak.

Taboe

Maar het kweken van begrip voor ’s werelds grootste probleem verdient wel een hoge prioriteit. Maar allereerst dient het taboe op de overbevolking te verdwijnen, want aan overbevolking en bevolkingspolitiek kleven nog steeds onterecht etiketten als ‘uiterst rechts’ en ‘Derde Rijk’. Een brede nationale discussie kan die vooroordelen helpen overwinnen. Een andere belangrijke kwestie is de volledige vrijheid van meningsuiting. Beperking van die vrijheid onder de dekmantel van politieke correctheid heeft helaas tot nu toe een zinnige en eerlijke discussie onmogelijk gemaakt.

Geen gemeenschapsgeldgeen gemeenschapsgeld

Uitgangspunten en standpunten voor een mogelijk parlementair debat zijn nog niet geformuleerd. Het getuigt van inzicht daar nu al over te willen praten. De tijd dringt. Immers de ecologische vernietiging van de aarde door de mens en zijn overconsumptie staat op het spel. We zouden toe moeten naar een optimaal aantal inwoners voor Nederland, dat met een internationaal aanvaardbare mate van welvaart hier kan leven. Dat wil zeggen zonder een economisch en ecologisch failliet hier en van de rest van de wereld te veroorzaken. In Nederland betreft het wel een liberale, kapitalistische samenleving met het accent op de vrijheid van het individu, mensenrechten en groei-economie. En het zal niet altijd eenvoudig zijn het algemene en het individuele belang in de discussie helder tegen elkaar af te wegen.
Gemiddeld één kind per vrouw zou ideaal zijn. Fiscale wetten zouden zo bijgesteld kunnen worden, dat alleenstaanden, ongetrouwde mensen en zij die bewust kinderloos zijn, voor de wet als volkomen gelijken worden behandeld. Dus geen bevoordeling meer van getrouwde stellen en mensen met kinderen. Dat betekent dat de kinderbijslag, ooit ingevoerd als ondersteuningsmiddel, afgeschaft zou kunnen worden. Maar dat is niet genoeg. Immers, hedendaagse ontwikkelingen in Nederland laten zien dat juist de welvarendste gezinnen vaak meer kinderen hebben. Maar kinderbijslag of niet, wie een groot gezin wil, dient zich in een overvol land te realiseren dat die luxe een grote druk legt op de samenleving. Daarom zou fiscaal voordeel voor bewust kinderloze mensen zeker recht doen aan hen die vinden dat het hebben van kinderen een hobby is waarvan de kosten niet afgewenteld mogen worden op de niet hobbyisten. Misschien is het goed dat men voor zijn eigen ‘overlast’ zelf gaat betalen. Nu wordt echter nog door de overheid belastinggeld aangewend voor de subsidiëring van de vervolgkosten van de voortplanting vanwege ieder kind uit één gezin. Dat komt oneerlijk en ongewenst over in een tijd waarin ‘ecotax’ wordt gepropageerd. Misschien moet het totale zorgenpakket van de overheid op de schop.
Bij terugdringing van het aantal inwoners zou het principe van een volledige financiële verantwoordelijkheid van de ouders voor de opvoeding van het kind een rol van betekenis kunnen gaan spelen. Wie dan geen kind zou kunnen onderhouden, moet er ook geen maken. De overheid zou daarom geen gemeenschapsgeld meer beschikbaar moeten stellen aan ouders die een leven willen invullen met een carrière én kinderen. De maatschappelijke en religieuze noodzaak van kinderen is trouwens veel kleiner dan vroeger, nu emancipatie van religieuze en maatschappelijke bevolkingsgroepen niet meer nodig is en kinderen ook geen garantie meer voor de oude dag hoeven te zijn. Dankzij de moderne bewapening ontbreekt ook iedere noodzaak om kinderen te zien als toekomstig kanonnenvlees voor een mogelijke oorlog.
bevolkingsplanning
De vraag is ook of na de afschaffing van de kinderbijslag aanverwante voordelen voor of vanwege alle kinderen uit één gezin wel zouden moeten blijven bestaan. Men denke hier aan studiefinanciering, zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Deze voorzieningen remmen op zijn minst het kritische nadenken af over het aantal kinderen dat men wil krijgen. Het spreekt vanzelf dat dergelijke maatregelen alleen moeten gelden voor kinderen die worden geboren na de invoering ervan. Voorzieningen als de pil, het condoom en abortus (binnen het kader van de huidige wetgeving) zouden juist standaard en gratis moeten zijn voor iedereen. Voor ontwikkelingslanden zou bereidheid tot invoering van een bevolkingspolitiek een voorwaarde voor hulp kunnen zijn.

Steunen van derde wereld landen

Immigratiebeperking is voor Nederland ook een middel tot verlaging van het aantal inwoners van een land. Maar met immigratiebeperking wordt geen verlaging bewerkstelligd van de totale bevolkingstoename in de wereld. Die netto toename bedraagt ongeveer 80 miljoen mensen per jaar! Het verplaatsen van bijvoorbeeld duizend arme mensen uit Eritrea naar Nederland lost niets op. Het geeft hen hier wellicht een goed leven, maar hun plaats wordt in Eritrea binnen de kortste keren ingenomen door evenzo vele nieuwgeboren mensen in dezelfde ellendige omstandigheden. Immigratie is daarmee een symptoombestrijdende maatregel geworden die de oorzaak niet aanpakt. Maatregelen om jaarlijks een groot aantal mensen uit de derde wereld gedurende twee of drie jaar hier een opleiding te laten volgen verdienen de aandacht. Met hun opleiding, verdiende geld en een stevige handdruk bij vertrek kunnen deze mensen in hun eigen land meer bereiken dan menig ontwikkelingswerker. Hiermee is tevens het heilloze voorstel van de baan om alleen maar goed opgeleide mensen uit de derde wereld toe te laten als immigrant naar Nederland.

Bevolkingsplanning

Het is ook belangrijk in het middelbaar en hoger onderwijs vooral de techneuten erop te wijzen dat ze ondanks alle wetenschap de problemen in de wereld niet op kunnen lossen zonder aan de economische groei en het aantal mensen te sleutelen. Een grootscheepse internationale uitwisseling van studenten zou de noden over en weer beter zichtbaar maken.
Onze wetenschap is onafgebroken bezig om via de medische wetenschap het ouder worden van de mens te bevorderen. De maatschappij wil die ontwikkeling. Dit succes werkt vergrijzing in de hand en een verhoging van het bevolkingsaantal met bijkomende collectieve kosten. Tweede en derde huwelijken, soms zelfs op redelijk hoge leeftijd, met opnieuw kinderen, vergroten dat probleem extra. Wil de samenleving in de toekomst zinvol omgaan met die vergrijzing, dan dienen nadelen én voordelen hiervan tegenover elkaar gezet te worden. Mede daarom is een concrete bevolkingsplanning de moeite van het overwegen waard.

Paul Gerbrands

Video Het Taboe Overbevolking bekijken?
Klik hier

Zie ook:
bevolkingsgroei
De Club van Tien miljoen