toekomstzondergeslacht

toekomst zonder geslachtDe discussie over het verschil en de overeenkomst tussen de geslachten is al heel oud, en gaat ook in onze tijd onverminderd door.  

Discussie

In de Sekstant is aan dit onderwerp regelmatig aandacht besteed. Het blijkt dat ook op dit terrein Amerika de discussie domineert.
Er zijn twee kampen: zij die zeggen dat het mannelijke en vrouwelijke fundamenteel tegengesteld zijn, en dat bij alle soorten die we kennen die verschillen zich ook tonen. Bij de mens is het verschil al in de baarmoeder aanwezig en manifesteert zich daarna in alle stadia van het leven, in lichaamsbouw, gedrag, mentale processen, voorkeuren, taalgebruik, vatbaarheid voor ziektes, enzovoort. Tot aan de laatste adem zijn mannen en vrouwen verschillend van elkaar, zegt deze partij. Uit die verschillen en tegenstrijdige belangen kan men de conflicten, tussen de seksen verklaren.
Het andere kamp beweert juist dat mannen en vrouwen hetzelfde zijn. Op basis van uitgebreid onderzoek tonen zij aan dat gevoelens en verlangens, ambities en prestaties, gedrag en taal, voorkeuren en rollen, bij beide geslachten voorkomen en zoveel variatie vertonen dat je die verschillen niet aan het geslacht kunt koppelen. Deze partij geeft toe dat er wat ze noemen ‘biologische’ verschillen zijn, maar die vinden ze ondergeschikt. Waar het om gaat is de vraag hoe mensen in een samenleving zich kunnen ontplooien. Ideeën over hoe ‘mannen’ en ‘vrouwen’ zijn, staan ontplooiing in de weg. Dat is een ‘seksuele’ manier van kijken, en die is historisch gegroeid onder invloed van patriarchale verhoudingen en conservatieve religie. De conflicten en tegenstrijdige belangen van de seksen moeten dus uit de cultuur en de maatschappij verklaard worden, en niet uit de ‘natuur’.

Begrip begrip

Het is interessant dat beide kampen het beste voor hebben met mannen en vrouwen. Ze willen hun conflicten begrijpen en verklaren en zodoende oplossingen aandragen voor een betere communicatie, die weer een positieve invloed heeft op het gezinsleven en de opvoeding van kinderen. Waarmee dan ook een betere wereld in zicht komt.
De ene partij zegt tegen mannen en vrouwen dat ze meer begrip moeten hebben voor elkaars natuur. Daar is namelijk heel weinig aan te veranderen. Hou er rekening mee dat hij zus of zo zal reageren als je dit of dat zegt, en geef haar de ruimte om zus of zo te doen als jij dit of dat doet.
Het andere kamp zegt tegen hetzelfde stel dat ze moeten ophouden te denken dat ze een onveranderlijke seksuele natuur hebben. Dat leidt namelijk tot het voortduren van de situatie die we al lang kennen: vrouwtje zorgt thuis voor de kinderen en mannetje maakt carrière en gaat ongestraft vreemd, allemaal omdat dat zogenaamd hun seksuele ‘natuur’ zou zijn. Terwijl het gewoon een (door mannen) ingestelde sociale orde is. Breng daar verandering in, stel je als gelijke personen op, maak de samenleving rechtvaardig, want daartoe is de mens in staat. Kortom, trek je niets van die biologen aan.
Beide kampen beschuldigen elkaar van conservatisme, en vanuit de seksuele hervorming gezien is dat ook terecht. Beide blijken het seksuele systeem, de ‘family’, waarvan het onderscheid tussen de seksen een onderdeel is, vanzelfsprekend te vinden. In de praktijk levert hun theorie dan ook niet veel meer op dan tips en trucs voor gehuwde volwassenen om hun ‘relatie’conflicten op te lossen. Echt Amerikaans, voer voor damesbladen, en velen zeggen er baat bij te vinden. Zo draait de wereld nog wel een tijdje door.

Doordenken

Maar het is natuurlijk ook wel leuk om eens door te denken. Stel nu eens dat de geslachten werkelijk helemaal gelijk zouden worden. Hoe moeten we ons dat voorstellen?
Wel, we hebben de keus tussen wezens die alle kenmerken van beide geslachten bezitten, of wezens die geen of nauwelijks geslachtelijke kenmerken hebben. In het eerste geval hebben ze allebei een vagina en een penis, kunnen ze allebei kinderen baren en zogen, en kunnen ze dus ook elke gezins- en maatschappelijke rol vervullen zonder dat het geslacht daarbij een rol speelt.
In het tweede geval hebben ze geen geslachtskenmerken. Bij beide ontbreken de voortplantingsorganen. Geen van beide kan dus kinderen baren of zogen. De lustfunctie hoeft daarmee overigens niet te verdwijnen.
De tweede oplossing lijkt de belofte van echte verandering in te houden. Niet alleen is er dan gelijkheid en dus meer rechtvaardigheid, maar de vrouw zal verlost zijn van de zwangerschap en het kind zal verlost zijn van de willekeur waardoor het nu op de wereld komt. De geboorte van nieuwe mensen zal buiten het lichaam van de vrouw plaatsvinden en veel meer dan nu geregeld worden door overwegingen van kwaliteit en aantal. Gezondheid en welzijn zullen voor iedereen enorm toenemen. Relaties zullen bevrijd worden van het seksuele keurslijf waar ze nu in gevangen zitten. Het gezin zoals wij dat kennen zal verdwijnen, het bevolkingsprobleem zal tot het verleden behoren.

Sprong

De consequenties van deze seksuele verandering zijn enorm. In vergelijking met de sprongen die de mens eerder in de evolutie gemaakt heeft, is dit waarschijnlijk de grootste.
Zal het ook echt zo gebeuren? Waarschijnlijk wel.
De toekomst valt voor 99% te verklaren uit wat voorafging. Toen er een paar miljard jaar geleden eenmaal eiwitten geëvolueerd waren die lichtdeeltjes konden omzetten in informatie, was het ‘zien’ geboren. Het ontstaan van ogen was daarvan een logisch gevolg; dat zat er om zo te zeggen toen al in. En toen mensen verder wilden kijken dan welke havik ook, maakten ze lenzen en verrekijkers en sondes die nu 13 miljard lichtjaren ver kunnen kijken.
We zijn 200 jaar geleden begonnen met ingrijpen in de voortplanting, en we weten wat de positieve gevolgen daarvan tot nu toe zijn geweest voor individuele relaties en maatschappelijke verhoudingen. De ontwikkeling houdt hier niet op. Wat we ons als meest logische toekomst kunnen voorstellen zal naar alle waarschijnlijkheid dus ook die toekomst zijn. Een wereld zonder geslachten komt eraan, hoe ver de wereld van nu daar ook van verwijderd lijkt te zijn.

Zie ook:

Geslachtsverschil

Dik Brummel