hollandsliterair

Jan Wolkers mocht het Boekenweekgeschenk voor 2005 schrijven. En waarom ook niet? De boekenweek is er om het Nederlandse boek te promoten en als er één typisch Nederlandse schrijver is, dan is het Wolkers wel.

zomerhitteHij schrijft onderhoudend, af en toe ongelikt maar steeds geheel binnen de Nederlandse burgermansmoraal. Zijn boeken lenen zich perfect voor een schoolgaand leespubliek, dat de combinatie van geile stukjes en nette boodschap als summum van literatuur beschouwt. Dat was al zo met Turks Fruit en dat is nog steeds zo. Het verhaal van het boek is simpel: man ontmoet vrouw en aan het eind zullen ze gaan trouwen en met hun gewenste kinderen nog lang en gelukkig leven. Voor het zover is, moet de man de vrouw uit de klauwen van een drugsbende redden, de natuur van het eiland prijzen, met een buitenstaander intellectuele gesprekken voeren over klassieke kunst en cultuur, niet te weinig drinken, en foto’s nemen, want dat is zijn werk. En ook wordt er uiteraard aan seks gedaan.

Het meest opvallende verschil met Turks Fruit is de leeftijd van het stel. Of het door al het gepraat over ‘mannen’ en ‘vrouwen’ komt of door die Amerikaanse films waar minnaars minstens 40 schijnen te moeten zijn, maar de leeftijd waarop de liefde wordt ontdekt lijkt in de cultuur (in tegenstelling tot de werkelijkheid) steeds hoger te worden. Het geeft aan de hoofdpersonen iets doorgewinterds: ze kennen het spel van de seks als ondeugend en zakelijk. Zij vingert zich schaamteloos voor de oude drugsdealer voor wie ze werkt en onze held vraagt haar bij de tweede ontmoeting al (als ze nog geen zoen gewisseld hebben) hetzelfde voor hem te doen. De seks is hier losgemaakt of -zo men wil- bevrijd van de liefde. Dit is de meest geaccepteerde vorm van pornografie.