kindervrij

In 2001 deed kindervrijheid zijn intrede in Nederland. Natuurlijk bestond het verschijnsel al langer, maar toen heette het ‘vrijwillige kinderloosheid’. Echt positief klonk dat niet.

Het begrip kindervrijkindervrij

Het begrip kindervrij, is voor veel kindervrije mensen een treffend woord. Kindervrij is het vrij zijn van kinderen. Kindervrije mensen ervaren het niet hebben van kinderen als een groot geluk. Het komt wel eens voor dat ouders zeggen dat ook zij kindervrij waren totdat de kinderen kwamen. Dit is duidelijk een misverstand. Deze mensen waren toen zij nog geen kinderen hadden, kinderloos. Een kindervrije zal namelijk nooit een kind krijgen. In geval van een ongelukje zal de zwangerschap van een kindervrije afgebroken worden.
Ikzelf ben er van overtuigd dat een zwangere kindervrije die haar zwangerschap uitdraagt, nooit 100% kindervrij is geweest. Deze mensen bestaan natuurlijk ook; ik kom ze geregeld tegen op kindervrije forums. Het zijn de twijfelaars. Met twijfelen is natuurlijk niets mis, zo lang je twijfelt denk je na, en overweeg je alle mogelijke opties. En als er iets is dat grondig overwogen dient te worden, dan is het wel het nemen van kinderen.

Feest

Toen de eerste website voor kindervrije mensen, www.kindervrij.nl geopend werd, was dat voor velen een feest van herkenning.
Het ene persoonlijke verhaal volgde op het andere. Men was blij dat ze minder vreemd waren dan zij in eerste instantie dachten. Geïnspireerd door het initiatief van Maven, opende Marije Feddema een paar maanden later een kindervrije startpaginadochter met een bijbehorend prikbord. De pers raakte geïnteresseerd in het fenomeen kindervrij, en wij verschenen in tijdschriften, kranten en televisieprogramma’s. Steeds meer mensen wisten de weg te vinden naar gelijkgestemden. In het voorjaar van 2003 heeft Marije Feddema het beheer van de dochterpagina opgezegd omdat de doelen die zij voor zichzelf gesteld had, waren bereikt: kindervrijheid was een bekend fenomeen geworden in Nederland. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging, een wereldwijde kindervrije organisatie, de World Childfree Association, waarvan ik sinds een aantal maanden bestuurslid ben. De WCA is op 26 mei 2003 geïncorporeerd in Australië onder de Incorporation Act 1984.
Op dit moment opereert de organisatie in vijf landen, en zijn vrijwilligers bezig met de 18e vertaling van de site www.kindervrij.org, en heeft de website bijna 30.000 bezoekers getrokken. Duidelijk een groeiende onderneming. De vrijwilligers zijn constant bezig bekendheid te geven aan de organisatie. Bedrijven en pers worden aangeschreven en reclame wordt op gerelateerde websites geplaatst. Ook wordt er continue gewerkt aan een digitaal tijdschrift dat in maart voor het eerst is uitgebracht. Een van de zaken waar het bestuur momenteel mee bezig is, is het toegankelijker maken van sterilisatie. Het is vreemd dat dit nodig is, want sterilisatie is een mensenrecht.

Misverstanden

Mij is de vraag wel eens gesteld wat voor soort mensen kindervrijen zijn. Mijn antwoord is dat kindervrijen net zo zijn als andere mensen. Wij hebben dus ook verschillende eigenschappen en karakters. Er zijn misverstanden over ons die ik hier wil opnoemen:

  • Kindervrijen hebben een hekel aan kinderen: dit is niet waar. Er zijn er die wel een hekel hebben aan kinderen, maar ik ben zelf nog niet veel kinderhaters tegen gekomen. Het gros van de kindervrijen heeft absoluut geen problemen met kinderen, maar kunnen zich wel ergeren aan bepaalde gedragingen van kinderen, zoals ouders dit ook doen. Dan zijn er nog kindervrijen die kinderen niet leuk vinden, eigenlijk hebben zij gewoon geen affiniteit met kinderen, ikzelf val onder deze groep. En dan zijn er nog kindervrijen die kinderen wel leuk vinden, maar ze zelf niet willen. Geloof het of niet, er zijn kindervrijen die in het onderwijs en de kinderopvang werken.
  • Kindervrijen worden eenzaam als ze ouder zijn: dit is ook niet waar. Op de een of andere manier schijnt men te denken dat kinderen ieder weekend naar hun ouders in het bejaardentehuis gaan met de kleinkinderen. Ik denk dat dit in de praktijk nog wel tegen zou kunnen vallen. Ik kom niet zo vaak bij mijn grootouders, ik woon 300 km bij ze vandaan, wel bel ik ze gemiddeld twee keer per maand. Mijn moeder bezoekt hen wat regelmatiger, maar daarmee zou ze de eventuele eenzaamheid niet kunnen bestrijden.
    Eigenlijk denk ik dat het tegengestelde waar is. Kindervrije bejaarden zullen minder snel eenzaam worden dan bejaarden met kinderen. Wij zijn voor ons geluk namelijk niet afhankelijk van anderen, wij zullen ons niet week in week uit afvragen of wij bezoek zullen krijgen.

Zo zijn er nog wel meer misverstanden die de ronde doen, en waar wij als kindervrijen vaak op aangesproken worden. Zou ik alle misverstanden willen bespreken, dan zou ik een boek kunnen vullen.

Waarom geen kinderen?

Als dit een vraag is die ook bij u opkomt bij het lezen van dit stuk, en u hebt zelf kinderen, of u bent van plan kinderen te nemen, dan zou ik u graag willen vragen waarom u wel kinderen wilt. Staat u daar eens bij stil. Het is namelijk zo dat deze vraag nooit gesteld wordt aan (toekomstige) ouders. Meestal kunnen ouders geen enkele rationele reden noemen om kinderen te nemen. Ik heb er namelijk nog nooit een gehoord. Vaak wordt aangegeven dat er ‘een bepaald gevoel’ aanwezig is, een ‘kriebel’, ook wel ‘biologische klok’ genoemd.
Ik denk dat het niet willen hebben van kinderen vooral het ontbreken van die biologische klok is. De argumenten die daarna volgen zijn slechts bevestigingen van de keuze die al gemaakt is. Men kiest dus eerst vanuit het gevoel voor of tegen kinderen en daarna volgen de argumenten. Die kunnen dan variëren van persoonlijke zaken als je vrijheid niet kwijt willen, tot aan wereldproblemen zoals natuurbehoud. Maar wanneer de biologische klok tikt, en het gevoel daar is, doen al deze argumenten er niet meer toe, en zal er een kind komen. Het bewijs hiervan is te vinden in het aantal kinderen dat deze wereld telt.

Larissa van Berchum

Zie ook: Nooit meer baby´s maken