lolita

Na het ‘Chick’ arrest (uitspraak van de Hoge Raad) in 1970 was porno in feite vrij. De afbeelding en beschrijving van seksuele handelingen, ook als die alleen maar de bedoeling hadden de lezer of kijker seksueel op te winden, werden niet langer gezien als iets waar de overheid, het strafrecht, zich mee moest bemoeien. 

Dit werd bevestigd in de nieuwe zedenwet van 1971 (die ook de openbare verkoop van voorbehoedsmiddelen en het plegen van overspel niet langer strafbaar stelde; misbruik en geweld bleven wel strafbaar).
Bij het vrijgeven van seksueel opwindende teksten en beelden werd geen onderscheid gemaakt tussen soorten porno. De seksuele bevrijding van kinderen stond al heel lang op de agenda van de radicalen, en het historische moment leek nu gekomen om daar vorm aan te geven.

De redacteur van Chick, Joop Wilhelmus, deed het op zijn manier en zo kwam de kleine Chick met de onvermijdelijke naam Lolita op de markt. Redactiestukken met vlammende betogen tegen conservatisme en bekrompenheid, foto’s, verhalen, advertenties, strips en ingezonden brieven (zie hieronder een voorbeeld), vormden de inhoud van het blad dat enkele jaren vrij te koop lag, de zichtbare climax van de seksuele revolutie, waartegen zich spoedig een reactie zou keren.