satire

Pornografie en satire gaan vaak samen. De draaksteken met politieke leiders door ze in seksuele situaties af te beelden gaat terug tot de oertijd. De behoefte om de gezagsdrager omlaag te halen is recht evenredig met diens vermeende hooghartigheid of morele superioriteit.

De satire toont de ‘onder’kant (seks valt onder de lagere lichamelijke functies zoals poepen en piesen) van de hooggeplaatste en krijgt daarmee de lachers op zijn hand, maar kan ook averechts uitpakken als de grap als al te puberaal of kwetsend wordt ervaren. Ook ideaal voor seksuele satire zijn religieuze leiders, priesters, imams, dominees, de paus. Religie heeft namelijk een diepe relatie met seks. Aan de ene kant predikt zij onthouding als hoogste ideaal (met alle conservatieve seksuele opvattingen die daarbij horen), aan de andere kant streeft ze juist naar liefde en extase. Priesters worden niet voor niets tot in hun ziel geroerd door zoetgevooisde jongenskeeltjes die de hemelse liefde bezingen in een naar wierook geurende kerkruimte.
De pornografische satire heeft het vaak gemunt op vertegenwoordigers van de Westerse kerken, en vervult een nuttige functie met het aan de kaak stellen van hypocrisie rond het seksuele. Maar ook de alternatieve, ‘oosterse’ benadering van seks verdient het af en toe doorgeprikt te worden. Oude Chinese en Indiase seksuele technieken, zoals tao, tantra en kama sutra worden aangeprezen als weg naar spiritualiteit in de relatie, maar de motivatie van de goeroes is vaak een stuk minder ‘spiritueel’. Een leuk voorbeeld hiervan is de roman Candy van Terry Southern en Mason Hoffenberg, die ongeveer 50 jaar geleden verscheen waarin een jong meisje met de wereld kennis maakt.