schennis;aangifte

Bij mijn tweede bezoek aan het huis van bewaring ben ik voorbereid op het machtsritueel, leg onder het toeziend oog van de bewakers mijn jas, tas, portemonnee en horloge in de locker, zet mijn schoenen op de controleband, leg mijn bril in het doorschuifbakje, en kom zonder mij schuldig te maken aan het veroorzaken van een fluittoon het poortje door.schennis; aangifte

Na nog twee deuren ben ik weer in de bezoekersruimte, waar Arjen aan zijn tafeltje zit met aan weerszijden zijn vader en moeder, die elk een hand van hem omklemd houden. Ik ga zitten en leg mijn handen op de hunne en zo houden we elkaar even vast, intiem zonder gène. Arjen straalt van dit uur aandacht in de week, en praat druk over wat hij heeft meegemaakt. De volle omvang van de zaak tegen hem wordt nu duidelijk. Niet alleen wordt hij beschuldigd van openbare schennis van de eerbaarheid en het bezit van kinderporno, maar er ligt ook een aanklacht wegens het plegen van ontucht met een 2-jarig meisje.
Voor dat laatste is hij de afgelopen week tweemaal door de politie opgehaald en urenlang aan de tand gevoeld. Er ligt een aangifte door de moeder van het meisje, die met haar gezin logeerde op de camping waar hij zich volgens een andere getuige op het kindertoilet had afgetrokken. De politie wilde dat hij een verklaring tekende dat hij het gedaan heeft.
“Geef het nu maar toe”, zeiden ze, “je hebt toch wel een beetje respect voor zo’n moeder?” Maar Arjen wilde niet toegeven. “Ik ga niet iets tekenen wat ik niet gedaan heb,” zegt hij.
Zijn moeder zegt – half tegen hem en half tegen mij – dat ik er wel voor kan zorgen dat hij een spuit krijgt tegen zijn neigingen. “Vorige keer had hij ook een spuit gekregen hoor, en toen ging het heel goed met hem, maar later moest de huisarts hem een spuit geven, maar die wilde dat niet; die zei: “Ik walg van jou, en ik wil niets met je te maken hebben”.
Ik zeg dat ik geen arts ben en dus geen spuiten kan geven en ook geen invloed heb om dat te laten doen. Moeder verkilt zichtbaar, en trekt haar hand onder de mijne uit. Ik zeg dat ik alleen hier ben omdat ik misschien een boekje wil maken over dit onderwerp.
Het uur is snel voorbij, en wij mengen ons met het andere bezoek, een zwijgend groepje meest vrouwen en kinderen, gewone doorsnee mensen, net als wij. Ik kom over twee weken weer.

Dik Brummel

Ik wens aangifte te doen van ontucht en/of verleiding van mijn net 2-jarige dochtertje genaamd Sanne. Door een voor mij onbekende man in het toiletgebouw van de camping Zeeduin te Warkom op zaterdag 23 juni 2003 omstreeks tussen 13:15 en 13:30 uur.
Wij hebben de afgelopen 10 dagen een tent gehuurd op genoemde camping. Onze tent staat op nummer K12 en dat is echt recht tegenover het bewuste toiletgebouw waar Sanne door die man is lastiggevallen.
Op genoemd tijdstip waren wij teruggekomen van een fietstocht, en mijn man en ik begonnen aan de voorbereidingen voor het eten.
Daar de kinderen inmiddels de weg wisten op de camping, mochten zij -vijf in totaal- met onze toestemming naar het toiletgebouw.
De vier oudste kinderen waren eigenlijk al heel snel terug. De kleinste, Sanne, bleef naar mijn gevoel te lang weg.
Na enkele minuten ging ik naar haar kijken in de toiletruimte. Op het moment dat ik via de openstaande deur de gang in liep, hoorde ik Sanne huilen. Het klonk echt heel zielig, zeker niet zoals ze huilt als ze zich bezeert of driftig is omdat ze iets niet mag of iets niet lukt. Het was gewoon anders, ik voelde dan ook direct dat er iets aan de hand was met Sanne. Dat is gewoon zo’n moeders oergevoel.
Ik heb haar direct van de grond opgepakt en getroost. Het probleem is dat Sanne nog maar weinig praat. Het was dus moeilijk voor mij om op dat moment erachter te komen wat haar nou precies mankeerde.
Ongeveer een half uurtje later brak er plotseling commotie uit op ons veld. Het was omstreeks 14:00 uur. Wij zaten met het gezin aan tafel toen plotseling de buurvrouw van de tent naast ons met haar kleine dochter op de arm het veld op kwam lopen. Ze was behoorlijk overstuur, dat zag ik wel. En wij hoorden haar zeggen: “Potver, dat is ook wat, zit er een vent zich af te trekken op een kinderwc”. De buurvrouw liep direct door naar haar tent en een aantal vrienden van hen, waarmee ze bij ons op het veld stonden.
Het flitste toen letterlijk door mij heen: “Ik moet daar naartoe, ik moet weten hoe die vent eruitziet”. Ik maakte de koppeling met dat ik kort daarvoor Sanne op die manier uit diezelfde kindertoilet had opgepakt. Ik ben dan ook direct naar die ruimte toegelopen en zag dat buurman Joost daar de toegangsdeur tot het kindertoilet dicht stond te houden aan de buitenzijde.
Via het raam zag ik een vent zitten op de tafel waar de badjes in geplaatst zijn. Wat ik echt wonderlijk vond was dat die man daar ogenschijnlijk op zijn gemak zat, een shagje te draaien. Hij zat een beetje in elkaar gedoken en had een donkere rugzak op zijn schoot.
Tijdens dat we daar stonden te wachten heb ik ook nog gezien dat die man een broodje uit zijn tas haalde en een blikje cola. Dat ging hij op zijn gemak zitten nuttigen.
Het wachten op de beveiliging duurde uiteindelijk -zeker voor ons gevoel- behoorlijk lang. Er kwamen ook steeds meer mensen op een hoop daar voor die kindertoilet. Er werd van alles gesproken door iedereen.
Toen de beveiliging kwam was ook heel snel de politie er. De politie heeft die man toen aangehouden en meegenomen. Dat moest ook wel want er waren een paar mensen die in staat waren hem iets aan te doen.