schennis;procesverbaal
Op een dag midden in de lange warme zomer van 2003 krijg ik op kantoor een telefoontje van een mevrouw Gemert uit een dorp in Noord-Holland. Haar zoon is in Rotterdam door de politie gearresteerd. Waarvoor weet ze niet precies. Het heeft wel iets met kinderen te maken;
Hij is tien jaar geleden ook al eens met de politie in aanraking geweest. Hij is toen bijgestaan door een advocaat van de vereniging Martijn, maar zijn naam is ze vergeten. Wat ze wil vragen is of ik misschien weet wie die advocaat is?
De enige naam die mij te binnen schiet is die van Job Knap en ik vraag of ze hem bedoelt. Het blijkt meteen raak te zijn. Ja, dat is de naam, oh ze is er heel blij mee. Mr Knap uit Amsterdam. Hij heeft haar zoon toen ook zo goed geholpen. Zou ik misschien toevallig ook zijn telefoonnummer hebben? Ja, dat heb ik intussen al opgezocht. Ze is heel dankbaar en praat door als een drenkeling die zich aan een voorbijdrijvende tak vastklampt. Ik luister en leef met haar mee.
Haar zoon is gearresteerd in de buurt van Rotterdam, en wordt nu vastgehouden en ondervraagd. Overmorgen moet hij voor de rechter komen en die beslist of hij vrijgelaten wordt of nog moet blijven. Het fijne weet ze er niet van, want ze heeft alleen een telefoontje gehad van de toegewezen advocaat. Wat die mevrouw zei heeft ze niet precies begrepen, maar het had met schennis van de eerbaarheid te maken. “Hij heeft, denk ik, zijn geslachtsdelen aan kinderen laten zien, tenminste dat was vorige keer zo.”
Ik spreek met haar af dat ze me belt als er meer duidelijkheid is over waar haar zoon van beschuldigd wordt en wat er met hem gaat gebeuren, met de belofte dat ik dan zelf ook contact zal zoeken met advocaat Knap.
Die avond bel ik Knap thuis op. Hij staat op het punt op vakantie te gaan, maar zal zich als hij terugkomt met de zaak gaan bemoeien. Hij herinnert zich de vorige keer dat hij deze jongen verdedigde – het ging toen om schennis van de eerbaarheid – en zegt: “Op zich is schennis iets waar men met een waarschuwing of een lichte straf vanaf kan komen. Als ze maar geen kinderporno vinden, want daar zijn ze heel streng op tegenwoordig. Laten we in ieder geval met elkaar in contact blijven.”
Als mevrouw Gemert mij belt, is haar zoon voorgeleid geweest. Ze heeft gehoord dat de politie huiszoeking heeft gedaan in zijn woning, en dat ze daar kinderpornografie hebben gevonden. De rechter heeft de maximaal toegestane periode van voorarrest gelast: drie maanden en tien dagen, en hij wordt uit de cel overgebracht naar het Huis van Bewaring. Half oktober zal hij voor de rechtbank in Rotterdam verschijnen.
“Ons Arjen heeft het wel zwaar, en hij heeft gevraagd of u ook een keer bij hem op bezoek wilt komen. Dat zou hij heel graag willen. Als u zegt wanneer u komt moet hij voor u een afspraak maken, want anders komt u er niet in hoor!”
Een week later ga ik op bezoek in het Huis van Bewaring. Hoge grijze muren met schrikdraad en camera’s erop. Binnen zitten drie bewakers achter kogelvrij glas. Ik moet in een microfoontje praten dat naast het loket zit, mijn paspoort wordt ingenomen en ik krijg een sleutel voor een locker, mag naar een deur lopen, waar ik mag wachten tot deze met een klik van het slot gaat. Door een zware deur die ik met moeite openduw, kom ik in een ruimte waar ik mijn zakken mag legen en alles mag opbergen in een locker. Ik mag mijn schoenen uitdoen en mijn bril af en door een controlepoortje gaan. Daar mag ik mijn bril weer op en mijn schoenen aan en ik wacht bij een deur, tot de scherpe klik klinkt waarmee deze van het slot gaat, en kom in een loze ruimte met weer een deur met weer een klik. Dan kom ik in een ruimte met weer drie bewakers in een kogelvrij glazen hok, met daarachter een zaaltje, waartoe opnieuw – nadat ik mij gemeld heb – alleen een zware glazen deur met een klik toegang geeft. In de bezoekersruimte staan een tiental tafeltjes, waarvan de helft bezet is. Drie mensen kijken van een tafel op, een ouder stel en een jongeman tegenover hen. De moeder is een jaar of zestig, stevig gebouwd, met een klein mondje in een rond bleek gezicht. Arjen tegenover haar lacht mij meteen toe met vieze tanden. Tenger, vlassig baartje, brilletje. De vader is kort en gedrongen.
Ik schud hen de hand en ga erbij zitten. We raken meteen aan de praat alsof we elkaar al kennen. Moeder vertelt over hoe streng het hier is. Onder de tafel zit een dubbel schot zodat je elkaar niet stiekem iets kan geven, en in het midden van het zaaltje zitten twee bewakers op een verhoging die alles goed in de gaten houden.
Dik Brummel
Ik verblijf op camping Zeeduin in Warkom. Ik verblijf in een tent van Neecamp op standplaats nummer vier en dertig. Op zaterdag 23 juni 2003 omstreeks 14 uur liep ik met mijn twee-jarig dochtertje naar de kindertoiletruimte van het Binnenveld. Op de deur voor je de ruimte binnenkomt staat duidelijk dat het hier om een kindertoiletruimte gaat. Met kindertoiletruimte bedoel ik dat aldaar enkele lage kindertoiletten zijn die wel afgesloten kunnen worden maar waar een ruimte onder de deur zit van ongeveer 25 centimeter. De deur zelf is ongeveer 1.70 m. op zijn hoogste punt, de zijkant is ongeveer 1.60 m. Ik ben zelf 1.95 m. lang. Tevens zijn er kinderdouches en kinderwastafels gesitueerd, deze zijn dus kleiner dan de doorsnee volwassen toiletten. Op dat moment keek ik over de verschillende deurtjes van de toiletten heen om te kijken of een van de toiletten schoon en vrij was. Door mijn lengte hoef ik daar dus geen moeite voor te doen. Op dat moment zag ik een mij onbekende man op kindertoilet nummer twee zitten. Ik zag dat de deur van het toilet op slot zat. Ik zag dat omdat de schijf onder de knip rood van kleur was. Ik zag dat de man een mager gezicht had en een bril droeg. Ik zag dat zijn haar bruin van kleur was en kortgeknipt. Ik zag dat hij een soort stoppelbaardje had. Hij zag er onverzorgd uit. Ik zag dat de man verder ook mager van postuur was en donkere kleding droeg. Ik zag dat er een zwarte rugzak naast de man op de grond stond. Ik denk dat de man tussen de 35 en 40 jaar oud was. Ik zag dat de man onderuitgezakt op het kindertoilet zat met zijn hoofd steunend op een van de zijschotten aldaar. Ik zag dat de ogen van de man gesloten waren, en ik zag dat de man wel bewoog. Ik schrok hier erg van, ik weet niet precies wat ik daar nou van moest vinden. Hierna liet ik mijn dochter plassen in toilet nummer drie. Hierna ging ik de luier van mijn dochter verschonen op een van de lage plateaus in het midden van de wasruimte. Tijdens het verschonen van mijn dochtertje zag ik de voeten en schoenen van de man onder de deur van het toilet nummer 1 door. Na het verschonen keek ik tijdens het naar buiten lopen nogmaals over de deur van het toilet omdat ik het toch wel erg vreemd vond dat de man op het kindertoilet zat. Buiten deze man, mijn dochter en ik was er verder helemaal niemand in de ruimte aanwezig. De verlichting brandde en ik kon de ruimte goed overzien. Ik zag dat de broek van de man aan de bovenzijde open stond, ik kon niet zien of de gulp een knoopsluiting of een ritssluiting had. Ik zag dat de broek afgezakt was tot op zijn heupen. Ik zag niet of de man een onderbroek droeg. Ik zag dat de man zijn blote stijve penis in zijn rechterhand had en ik zag dat hij zijn penis aftrok. Op dat moment zag ik ook dat de man klaarkwam. Daar bedoel ik mee dat ik zag dat er sperma op zijn lichaam en blouse zat. Ik zag dat de man op dat moment ook zijn spieren spande en ontspande. Daar schrok ik zo hevig van dat ik zei: “Vuile viezerik, ik zorg dat je van de camping afgetrapt wordt.” Ik zag dat de man hier ook van schrok en ik zag dat de man aanstalten maakte zijn kleding in orde te maken. Hierna liep ik naar buiten om de grote toegangsdeur van de gehele toiletruimte dicht te doen. Ik wilde namelijk niet dat de man zou weglopen. Ik hoorde op dat moment de rol van de toiletpapierhouder gaan en ik hoorde dat het toilet waar hij in zat doorgespoeld werd. Ik zag dat hij van het kindertoilet af kwam en dat hij probeerde door de grote deur naar buiten te komen. Ik hield deze deur dicht en zei: “Als je wilt dat deze deur opengaat is dat goed maar dan sloop ik je”. Hierna zag ik dat de man zijn handen ging wassen. Ik zag dat de man eerst beefde, maar later zag ik dat de man op zijn gemak een shaggie draaide en een blikje cola uit zijn zwarte rugzak haalde. Ik zag dat hij rustig zijn sigaret rookte en de cola opdronk. Ik heb toen hulp gevraagd en even later kwam de politie en deze mensen hebben de man aangehouden. Ik ben heel erg geschrokken van het feit dat ik deze man in de openbare toiletten zichzelf heb zien aftrekken en dan nog wel in een kindertoiletruimte waar kinderen ook wel zonder ouders komen.
Aan niemand werd toestemming gegeven tot het plegen van het feit.