pedofilie;eencontroversiëlekwestie

Boeken lezen doe je misschien wel het lekkerst in de trein. Maar wat nu als je voor De Nieuwe Sekstant een boek moet bespreken waar pontificaal het woord ’Pedofilie’ op prijkt?

Dr. Frank van Ree, Pedofilie een controversiele kwestie, analyse van een maatchappelijk vraagstuk

Het is maar te hopen dat je overbuurman de veel kleiner afgedrukte ondertitel kan lezen: ’Een controversiële kwestie’, gevolgd door een nog priegeliger ’Analyse van een maatschappelijk vraagstuk’. Dit lees ik voor mijn werk hoor!
Ik moet bekennen dat ik het nieuwe boek van psychiater Frank van Ree steeds een beetje besmuikt tevoorschijn haalde, het liefst met de achterkant boven, om het dan snel open te slaan. En dan moest ik ook nog oppassen met de boekenlegger, want daarop had de uitgever de titel ook nog maar eens royaal afgedrukt. Het is de ironie ten top, welbeschouwd. Want juist het klimaat waarin je bang bent een boek over pedofilie openlijk op schoot te nemen, is voor Van Ree de motivatie geweest om het te schrijven. ’Men vindt een buitengewoon geladen publieke opinie tegenover zich, waardoor op elke poging tot nuancering met argwaan, verwijten en boosheid wordt gereageerd.’ Dat schrijft de uitgever op de achterflap over de dapperen onder ons die niet zomaar ’boe’ en ’bah’ roepen. Goed werk van Swets, en we mogen blij zijn dat iemand van het kaliber van Van Ree zich inderdaad waagt aan een poging tot die nuancering.

Genuanceerd

Is het nu een goed boek geworden? Genuanceerd is het zeker. Veel journalisten, politici, onderwijsgevenden, maatschappelijk werksters in de slachtofferhulp, seksuologen en pedokillers zouden daar hun voordeel mee kunnen doen. Het zit boordevol verstandige redenaties, kritische overpeinzingen, citaten uit de meest uiteenlopende bronnen en vermaningen aan het adres van media, volk, politiek en collega’s: jongens, ik snap dat je niet staat te juichen om die pedo’s, maar als je nu zo boos wordt, maak je het alleen maar erger!
Is het dus een goed boek geworden? Ik vind toch eigenlijk van niet.
Van Ree stelt zich veilig en politiek correct op. ’Bij mijzelf herken ik geen pedofiele neigingen’, schrijft hij in het begin. Dat valt me tegen van een psychiater van zijn kaliber. Veilig is ook de regelmatig terugkerende verzuchting dat we zo weinig weten en dat we eerst nog heel veel onderzoek moeten doen om zeker te weten of het slecht of goed is voor kinderen.
Pedofilie, ja, hoewel mits tenzij en vooropgesteld dat… Zo luidt zo’n beetje de conclusie. Echt veel verschilt dat niet van de pastorale bejegening van homofielen: je mag het wel zijn, maar doe het nou toch maar niet. ’Ik stel mij op het standpunt dat onder de huidige condities alleen abstinentie en sublimatie aanvaardbaar zijn’, staat er droogjes op de laatste bladzijde. Jammer joh, volgend millennium beter!
Pedofilie is niet bewezen slecht, en het is ook niet aantoonbaar goed. De waarheid, lijkt van Ree te zeggen, zal wel ergens in het midden liggen. Maar de waarheid ligt helemaal niet in het midden als het om lust en passie gaat. Dan zijn er namelijk alleen maar heel veel verschillende ’waarheden’, misschien wel net zo veel als er mensen zijn. ’Pedofilie’ is een ontmoeting, een blik, een geil spel, spannende dingen die je niet voor mogelijk had gehouden! En het is een beetje stiekem. Net als erover lezen in de trein.

Pedofilie; een controversiële kwestie, is een uitgave van Swets & Zeitlinger. ISBN 90 265 1688 6.

Zie ook:
Verhaal van een pedo:  proces verbaal; aangiftehet verhoorhet proces; in de bak; opgenomen; behandeling; levenslang