muziekendans
Dat allerlei dieren kunst produceren is al heel lang bekend. Van alle kunsten is het bewegen en voortbrengen van geluiden altijd wel het meest opvallend geweest.
Grondslag van de cultuur
Het zingen van vogels en de vele soorten dansen die bij de hofmakerij worden uitgevoerd hebben altijd een gevoel van herkenning bij mensen opgeroepen. Het idee dat alleen de mens zingt en danst is dus absoluut onhoudbaar. Er is uiteraard wel een enorm verschil in complexiteit ontstaan. Aan muziek en dans valt het meest duidelijk te zien dat het seksuele de grondslag van de cultuur vormt. Hoogtepunt van zowel de volksdans als het (ijs)ballet van de hoogcultuur is de dans van een jong stel. Het is niet moeilijk daarin een voortplantingsritueel te herkennen dat bij veel dieren voorkomt.
Ritme van de coïtus 
De meeste populaire muziek heeft het ritme van de coïtus of het wiegen van een baby in de armen van moeder of geliefde. Dansen benadrukt het draaien van kont en heupen. Kleine kinderen voelen hiertoe al instinctief de neiging en ondervinden er veel plezier van. De teksten van de populaire muziek gaan veelal over het seksuele: vreugde en verdriet van de liefde.
Klassieke muziek en dans
Datgene wat we klassieke muziek en dans noemen, is een verzameling scheppingen van individuele kunstenaars van de afgelopen 500 jaar. Dat type muziek en dans wordt nog steeds aangevuld, omdat het een vaste plaats heeft in het culturele en maatschappelijke leven. Klassieke muziek en dans wordt in academies onderwezen en door orkesten beoefend. De staat onderhoudt deze uiting van wat algemeen als ‘hogere’ cultuur wordt beschouwd.
Religie
In de wereld van de klassieke muziekbeoefening beschouwt men over het algemeen muziek als een product van de menselijke ‘geest’, geïnspireerd door een bovennatuurlijke bron. Dit gevoel leeft sterk, en wordt gevoed door religie, die tenslotte de schepping van de wereld ook ‘van bovenaf’ verklaart. Het idee dat ook hoogste prestaties van de klassieke muziek uiteindelijk te begrijpen zijn als materiële producties, die in de evolutie terug te voeren zijn naar dierengeluiden, ontmoet heftige weerstand. Maar ook de inhoud en thematiek van de meeste klassieke muziek en dans gaat terug op basale emoties en relaties. Waar ook een tekst gebruikt wordt, zoals in de opera, is dat opvallend duidelijk. Het gaat over mannen en vrouwen, lust en liefde, overspel, huwelijk, ouders en kinderen.
Muziek zonder tekst
Muziek zonder tekst is de meest abstracte kunstvorm, en dus voor velerlei interpretatie vatbaar. De gevoelens die opgeroepen worden vertonen grote variatie. In hoeverre ook hier bij de luisteraar het seksuele een rol speelt is dus niet met zekerheid te zeggen. Een algemeen gangbare gedachte is dat klassieke muziek niet seksueel opwindend, integendeel, juist ‘rust’gevend is. Op een bouwplaats of een jongerenfeest hoort men dan ook zelden klassieke muziek. Aan de andere kant schijnt het beoefenen van klassieke muziek, net als andere intensieve mentale arbeid, de seksuele opwinding te stimuleren.