besnijdenisvanmeisjes

besnijdenis meisjeDe ‘besnijding’ van meisjes die vroeger in de Westerse wereld ook wel uit medische overwegingen werd uitgevoerd, bestond uit het wegsnijden van de zichtbare clitoris.

Dit werd vooral toegepast bij meisjes en vrouwen die wanhopig waren omdat ze het idee hadden dat ze te veel aan seks deden, oftewel ‘nymfomaan’ waren. Deze besnijding wordt nu algemeen afgekeurd, omdat er geen medische noodzaak voor is: ‘nymfomanie‘ wordt niet meer als een ziekte beschouwd, althans in de moderne medische wereld. Het idee dat de clitoris een bron van ongewenste seksuele prikkeling is bestaat echter nog wel in de wereld.
Zie voor besnijdenis van jongens hier.

Besnijdenis van meisjes besnijdenis meisje

Besnijdenis van meisjes wordt tegenwoordig algemeen ‘genitale mutilatie’ (verminking van het geslachtsdeel) genoemd. Daaruit blijkt wel dat de heersende mening deze besnijdenis sterk afkeurt, veel sterker dan de besnijdenis van jongens. Daar zijn verschillende redenen voor:

  • de besnijdenis van meisjes is vaak meer dan het wegsnijden van een stukje voorhuid (de clitoris heeft ook een voorhuid), maar betekent meestal een beschadiging van de clitoris.
  • vaak wordt bij de besnijdenis van meisjes de hele zichtbare clitoris weggesneden en soms wordt daarnaast ook de vagina-ingang dichtgenaaid, met slechts een kleine opening voor de menstruatie. Dit heet ook wel infibulatie. In de eerste huwelijksnacht wordt de man dan geacht de bruid te ‘ontmaagden’, wat een zeer pijnlijke en vaak onmogelijke taak blijkt te zijn. De besnijdenis is dus bij meisjes een veel duidelijker vorm van seksuele mishandeling en onderdrukking van lustbeleving dan bij jongens.

Dit betekent niet dat de lustbeleving en de mogelijkheid tot orgasme te komen verdwijnen door het wegsnijden van de clitoris, ze worden alleen zwaar onder druk gezet, negatief beladen, met pijn en lijden geassocieerd en houden de vrouw meer dan de man gevangen in de seksuele orde.

Besnijdenis, een culturele gewoonte

Men moet uit deze ongelijkheid overigens niet onnadenkend de conclusie trekken dat meisjes en vrouwen ‘door mannen’ onderdrukt worden. Culturele gewoonten zoals besnijdenis veroorzaken veel meer leed bij meisjes, net zoals zwangerschap en bevalling dat doen, maar die gewoonten worden door beide geslachten in stand gehouden, in sterkere mate door vrouwen dan door mannen. Het zijn de oudere vrouwen die de jonge meisjes besnijden, net zoals het de oudere vrouwen zijn die meisjes versterken in hun verlangen naar moederschap en sociale acceptatie, ook al kost dat pijn en lijden.

Besnijdenis is inwijding in seksuele systeem

Het gemeenschappelijke aan de besnijdenis van jongens en meisjes is dat beiden ingewijd worden in het seksuele systeem. Dat betekent dat ze nadrukkelijk tot een van de twee geslachten worden benoemd. Het man-zijn van de jongen wordt benadrukt door het insnijden van de typisch ‘vrouwelijke’ beweegbare voorhuid. Het vrouw-zijn van het meisje wordt benadrukt door het insnijden van de typisch ‘mannelijke’ clitoris. Bij het seksuele onderscheid horen specifieke rollen in de samenleving. Dat onderscheid staat weer in dienst van de voortplanting. Ook wordt door de besnijdenis benadrukt dat het seksuele met pijn samengaat en dat de seksuele lustbeleving beperkt moet blijven tot het noodzakelijke, namelijk de voortplanting. Besnijdenis is aldus een voorbereiding op en een beperking tot zwangerschaphuwelijk, bevalling en gezinsleven, waarbij de vrouw centraal staat, meer zorg en leed moet verdragen, minder seksueel aan haar trekken komt, en minder vrijheid heeft om tot maatschappelijke ontplooiing te komen dan de man.

Artikel in andere taal lezen?

Duits