porno
Pornografie betekent ‘vuilschrijverij’ (pornes is hoer). Strikt genomen bestaat pornografie alleen in de hoofden van mensen, en in sociale afspraken, zoals de zedenwet, die bepaalde soorten pornografie strafbaar stelt omdat ze aanstotelijk voor de eerbaarheid zouden zijn.
Pornografie; opvattingen
De opvattingen over wat pornografie betekent variëren. Voor sommigen is een bloot gezicht of ondergoedreclame al een vorm van pornografie. Een minder strenge opvatting van pornografie is dat alles mag worden uitgebeeld als er maar geen kinderen of dieren bij betrokken zijn. Er bestaat dus ook overeenstemming over wat ‘porno’ is.
De duizenden pornografische tijdschriften en films die jaarlijks worden vervaardigd fungeren als masturbatiehulp maar zijn tegelijk een uitbeelding van wat in het dagelijkse leven met ‘seks’ wordt bedoeld: geslachtsgemeenschap samen met handelingen die daaraan vooraf gaan of van afgeleid zijn, zoals bevrediging met de handen, de mond of andere lichaamsdelen.
Pornografie; de pornofilm
De pornofilm beeldt de ervaring van lust uit als een ongeremde bezigheid met het streven naar een orgasme. Deze beperkt het leven even tot wat zich gedurende korte tijd in talloze slaap- en andere kamers afspeelt wanneer mensen alleen of samen aan seks doen, ook degenen die het dagelijkse leven wellicht betrokken is bij de opsporing van pornografie. De afgebeelde personen zijn wat aantrekkelijker dan gemiddeld, maar verder is er weinig verschil met gewone stervelingen. Anders dan bij echte films of romans of toneel is hier de kijker in principe tot hetzelfde in staat als de acteur. Wat er gebeurt mist ook de verrassing van het bijzondere, de tragiek of doorleefde vreugde, de pijn of de angst, de intellectuele confrontatie met de wereld die de grote kunst kenmerkt. Dat gemis is ook aanwezig in de muziek, die geen enkele dramatiek of originaliteit beoogt, doch enkel op de achtergrond de vierkwartsmaat van de neukbeweging met een nietszeggende tonenreeks ondersteunt.
Pornografie; opwinding of walging
Het geheel toont ons de buitenkant van de seks, de mechanica van de handelingen, de gelaatsuitdrukking en de geluiden, het zuchten en kreunen van genot, orgasme en ejaculatie.
De kijker, die zich heeft ingesteld op de genotervaring en de porno als hulpmiddel gebruikt, wordt opgewonden en bevredigt zich. In plaats van opwinding kan ook boosheid of walging optreden, of een nuchtere en zakelijke houding. Het hangt er vanaf op welk moment, met of zonder gezelschap, met welk doel, met hoeveel ervaring, men kijkt. De politie-inspecteur die de hele dag pornografisch materiaal moet bekijken op het gehalte aan strafbaar materiaal wordt niet meer zo opgewonden van de beelden als toen hij lang geleden privé zijn eerste pornoafbeelding als hulpmiddel bij zelfbevrediging gebruikte. Een meisje van 15 dat streng religieus en beschermd is opgevoed kan – ook al doet ze zelf aan masturbatie – tot misselijkmakend toe worden geschokt door de expliciete beelden van fellatio (orale seks, pijpen), terwijl later de herinnering daaraan voor haar wel weer een bron van erotische opwinding kan zijn.
Pornografie; beeld van menselijke seksualiteit
Het is duidelijk dat de mens een veel ruimer repertoire aan lustgevoelens, fantasieën en variaties heeft dan alle andere wezens om ons heen. We krijgen van pornografie een tamelijk volledig beeld van wat geleerden ook wel ‘menselijke seksualiteit’ noemen. Zelfbevrediging, neuken, orale seks, anale seks, groepsseks, homofiele en pedofiele interactie, seks met dieren (zoöfilie), SM (sadomasochisme of algolagnie), exhibitionisme (het zich vertonen), voyeurisme (het bekijken), enfin de hele reeks parafilia (seksueel opwindende bezigheden anders dan coïtus) waarin de menselijke geslachtsdrift zich kan uitdrukken. Het is duidelijk dat deze verruiming van de mogelijkheid tot lustbeleving in de loop van onze evolutie is ontstaan en ten nauwste samenhangt met (dus niet het gevolg is maar medeoorzaak van) onze ontwikkeling op andere terreinen zoals het rechtop lopen, het grotere brein, de taal en ‘cultuur’.
Pornografie; cultuur
Dit is ook het heersende beeld in de ‘cultuur’. Vanaf het begin van de seksuele hervorming was er sterke weerstand tegen veranderingen op het gebied van anticonceptie, abortus, seks buiten het huwelijk en ook tegen de afbeelding en beschrijving van seksuele handelingen.
Iets dergelijks gebeurt nu ten aanzien van kinderpornografie. Het heersende gesprek, de berichtgeving, de verhalen, de wettelijke maatregelen, de vondsten van de politie, de verontwaardiging, de protesten, de uitspraken van regeringsleiders, de roep om internationale samenwerking in de strijd tegen dit Kwaad, de suggestieve verweving van seks met geweld, de angst voor de computer en de vrijheid van internet, ze zijn veel gevaarlijker dan het overgrote merendeel van de makers van ‘kinderpornografie’, een begrip dat tussen aanhalingstekens moet, omdat er zo langzamerhand van alles onder verstaan kan worden. De sfeer van irrationaliteit, sensationalisme en intimidatie die op het gebied van kinderen en seks nu heerst is een aspect van de wederopleving van het conservatisme.