schennis;opgenomen

Als hij zijn straf heeft uitgezeten komt Arjen weer thuis bij zijn moeder. Maar hij is nog niet vrij. De rechter had bevolen dat hij zeven van de 21 maanden niet hoefde te zitten op voorwaarde dat hij twee jaar lang onder toezicht van de reclassering zou staan. Dat was waarschijnlijk wel goed bedoeld van die rechter. Als iemand eigenlijk niets gedaan heeft maar je moet hem voor het goede fatsoen straffen, en je wilt ook dat hij enige begeleiding krijgt bij het vormgeven aan zijn leven, dan zeg je ‘reclassering’. schennis; opgenomen

De ambtenaar van de reclassering waar Arjen mee te maken krijgt voelt zich echter niet geroepen om hem te helpen met het vormgeven aan zijn leven.
Geïnspireerd door Arjens moeder die nog steeds alle heil van een ‘spuit’ verwacht, heeft hij maar één oplossing: Arjen moet worden opgesloten en ‘behandeld’.
Hij belt mij enige dagen later met de eis dat ik moet zorgen dat Arjen een spuit krijgt, en dat als ik dat niet doe hij mij samen met een paar jongens een bezoek zal brengen ‘dat je niet zult overleven’.
Ik wijs hem erop dat ik niet voor een spuit kan zorgen omdat ik geen arts ben. ‘Dan zorg je maar dat je dat wordt’ schreeuwt hij.
Een week later staat Nederland even op zijn kop vanwege een tbs’er op verlof die een meisje van 12 ontvoert. Na een korte achtervolging wordt de man gepakt, en het meisje keert weer terug in de boezem van gezin en school. Ze is met de schrik vrijgekomen en gedraagt zich niet anders dan wanneer ze een ander soort ramp zou hebben overleefd.
De televisie weet echter te melden dat ze ‘seksueel misbruikt’ is door de tbs’er. Hoe dat mogelijk was wordt niet uitgelegd, en niemand vraagt daar verder ook naar.
De zaak wordt hoog opgenomen in de politiek. Woordvoerder van de PvdA Aleid Wolfsen scoort op de paniekschaal met de vraag of minister Donner wel kan aanblijven als dit soort vreselijke dingen kunnen gebeuren. Natuurlijk blijkt minister Donner aan te kunnen blijven, want hij had de tbs’er geen verlof gegeven. Dat doen de psychiaters van de tbs-instelling, het Pieter Baan Centrum.
Maar minister Donner laat uiteraard wel een boodschap rondgaan, zodat alle tbs-verloven worden ingetrokken en iedereen die te maken heeft met ‘zedendelinquenten’ de tolerantiestand op nul zet.
Alarmfase rood in hulpverlenersland betekent dat ook onze plattelandsreclasseerder zijn gerief kan halen.
Hij stapt naar de officier van justitie ter plaatse met het verzoek Arjen te laten opnemen in een psychiatrische inrichting met als reden dat hij een gevaar voor kinderen oplevert.
De officier krijgt van een Haagse psychiater een schriftelijke verklaring dat Arjen een ernstige stoornis heeft. Die psychiater heeft hem drie maanden eerder één keer gedurende een half uur in de gevangenis bezocht en toen gezegd dat hij geen psychiatrische stoornis had. Nu verklaart hij op papier het tegendeel.
Als ik hem daarover bel weigert hij met mij te praten.
Zo komt onze pedofiel opnieuw voor de rechter, terwijl daarvoor geen andere aanleiding is dan de hersenspinsels van een reclasseringsambtenaar.
De rechter meent dat hij niet anders kan doen dan afgaan op de verklaring van de psychiater en beveelt dat Arjen moet worden opgenomen, voorlopig voor zes maanden.
Dik Brummel

Ik zit nu in een psychiatrische inrichting. Ik moet hier wachten op een plaats in een andere psychiatrische inrichting om daar behandeld te worden. Hier kunnen ze dat niet, zeggen ze.
Ik snap niet waarom ik hier zit. Ik heb niks ergs gedaan. Ik had 7 maanden voorwaardelijk gekregen met als voorwaarde dat ik twee jaar lang de opdrachten van de reclassering moet gehoorzamen. Maar nou heeft de reclassering weer een nieuw proces opgezet en die rechter heeft mij laten opnemen, omdat de reclassering zegt dat ik een gevaar ben voor de samenleving. Dat is gewoon onzin.
Ik ben pedofiel, en daar kan ik niets aan veranderen. En zij kunnen dat ook niet veranderen. Je kunt iemand z’n aard niet veranderen. Je kunt een homo ook niet veranderen, of wie dan ook. Maar bij een pedofiel noemen ze dat onbehandelbaar, en dat wordt tegen je gebruikt. Bij pedofiel denken ze meteen aan misbruik. Ze hebben een kastje in hun kop met laatjes, en als je het laatje pedofiel opendoet komt er onmiddellijk misbruik uit. Dus zien ze mij als een gevaar, ook al doe ik niks.
Ze zeggen hier dat ze geen verstand hebben van pedofilie, en dat ze daar ook niet met mij over willen praten.
Maar ze houden me wel in de gaten.
Als ik met medepatiënten over pedofilie begin, moet ik naar m’n kamer. Als er bezoekuur is en er komen kinderen bij iemand anders op bezoek, moet ik naar m’n kamer. Als ik naar Teletubbies wil kijken mag dat niet. Ik zat in Ouders van Nu te lezen. ‘Dat is verboden lectuur voor jou Arjen, zei de leiding en ze pakte mij dat af. ‘Ga maar voor straf naar je kamer’. Ik had een foto van mijn neefje in een zwembroek op de bank naast zijn moeder en die hebben ze in beslag genomen.
Ik moet ook naar mijn kamer als ik geblowd heb. Roken mag wel, blowen niet.
Ik zit de meeste tijd op mijn kamer. Ik wou dat ik die zeven maanden mocht uitzitten, dan was ik ervan af. In de gevangenis is het beter. Je kunt daar elke dag werken en ‘s avonds in de recreatieruimte naar tv kijken.
Ze willen ook dat ik met de spuit begin. Ik ben bang voor die spuit. Die helpt ook niet tegen pedofilie. Het is chemische castratie om mij duf te maken, om te zorgen dat ik geen seksgevoel meer heb.
Maar ze hebben eerst gekeken hoe het met mijn botafbraak zit, want die spuit geeft ook botafbraak en nu moet ik eerst medicijn nemen tegen botafbraak, en dan krijg ik pas die spuit. Als ik kan, probeer ik te smokkelen met het innemen van die pillen, want zolang ik nog botafbraak heb mag ik die spuit niet. Maar ze staan erbij als je die pillen inneemt.